Hoe ik in contact kwam met de Journey.
Toen ik in september 2004 voor de eerste keer naar de Journey Intensive ging, had ik geen idee…
Ik ging naar een weekend seminar in de Jaarbeurshal in Utrecht, met zo’n kleine 500 man, gegeven door Brandon Bays. Ik wilde haar graag ontmoeten, omdat zij de Journey methode ontwikkeld heeft.
Ik wilde meer weten over de Helende Reis, zoals de methode vertaald is in het Nederlands. Na verschillende opleidingen, wilde ik me gaan richten op het begeleiden van kinderen. Ik was bezig een Faalangst reductie training op te zetten. In de boekwinkel had ik het boek “de Helende Reis voor kinderen” gevonden en ik dacht dat boek goed te kunnen gebruiken. Dat ging mee op mijn vakantie. Ik werd er onmiddellijk diep door geraakt. Een prachtig boek vond ik het. Er staan veel verhalen in over kinderen en hoe de Helende Reis hen weer op de been hielp. Hoe simpel kleine dingen kunnen worden opgelost en ook heftige pijn kan worden verwerkt.

Ik had geen idee wat mij te wachten stond daar bij de Journey Intensive.
Na verschillende oefeningen en mooie uitleg van Brandon Bays, deden we allemaal  2-aan-2 Helende Reizen, aan de hand van een script. Er liepen overal trainers rond, die konden inspringen, als je vastliep.

Ik dacht alleen maar een methode te gaan leren, om anderen te kunnen helpen. Het ging veel verder dan dat.
Ik gaf mezelf een fantastisch cadeau: ik zette de eerste stap in een enorm ontwikkelingsproces….
Ik leerde eerst mijzelf te helpen. Ik ging aan de slag met mijn eigen “ballast”. Nooit gedacht dat ik nog altijd zo beperkt werd door oude patronen. 
Dat is de beste volgorde. Help eerst jezelf, daarna kun je ook anderen helpen.

 Wie was ik en wie ben ik nu?
Ik was altijd een heel voorzichtig en bescheiden mens. Afwachtend ook. Ik hield alles in de gaten. Ik was me er altijd van bewust wat anderen van mij verwachtten. Met een grote glimlach ging ik door het leven: “met mij is niets aan de hand…” Thuis in ons gezin, voelde ik me heel verantwoordelijk voor het welzijn van mijn moeder. Zo gaat dat vaker. Als kind pik je alles op van je ouders. Hun pijn maak je tot de jouwe. Kortom, ik deed alles om thuis de sfeer goed te houden. Ik deed ontzettend mijn best, om een lieve dochter te zijn.
Ik herinner me nog heel goed het moment in de opleiding van de Journey, dat ik dacht, “ik doe dit helemaal voor mezelf. Niet om een betere dochter of echtgenote te zijn, of een goede moeder. Nee, dit is voor mij. Voor mijn vrijheid”.

En zo ging dat. Na de Journey Intensive, volgde ik de gehele opleiding. Een paar weken daarna, realiseerde ik mij dat ik me rustiger voelde. Dat ik me durfde uitspreken wat ik wilde, zowel thuis als op mijn werk. Nu, na een dikke tien jaren van werken met de Journey  methode, voel ik dat ik een sterk mens ben geworden, spontaan, gekke invallen. Ik weet wat ik wil, ik kan luisteren naar anderen, zonder meteen in te vullen of een oordeel te hebben. Ik ben niet bang meer voor wat anderen vinden… en zo kan ik nog wel even doorgaan. Niet dat ik nu haantje de voorste ben geworden, of altijd direct mijn antwoord klaar heb. In die zin ben nog steeds wie ik ben.

Kiezen voor de Journey, is als een proces. Ik heb ervoor gekozen om te gaan voelen. In plaats van te doen alsof er niets aan de hand is, zoals ik vroeger deed. Ik kies ervoor mijn eigen emoties serieus te nemen. Iedere keer als er zich nu iets voordoet in mijn leven, doe ik als het ware een stap terug en ga ik voelen: wat gebeurt er, waarom ben ik nu zo boos of geïrriteerd? Wat zit daar, wat voel ik, wat wil ik zelf. Dat kan snel gaan, en reageer ik spontaan in de situatie. Soms heb ik er hulp bij nodig, bijvoorbeeld als er veel angst bij komt kijken. Dan bel ik een journey- collega of die mij wil helpen.

Levenslange items krijg je niet weg door er alleen maar over te praten, of door inzicht. Die kun je ook niet in één Helende Reis opruimen. Wat wel gebeurt, is, dat jij nu de keuze kunt maken om jouw “natuurlijke” emoties niet meer weg te stoppen. Deksel erop en er niet meer aan denken. Doen alsof er niets is gebeurd. Dat leerde ik bij de Journey.

De sleutel ligt bij mij zelf. Dat vind ik een heerlijk gevoel. Ik blijf er niet meer in hangen, dat ik in mijn jeugd niet “gezien werd zoals ik ben”. Of dat mijn vader of moeder dit en dat deden, waardoor ik nu …
Ik ben volwassen en heb de keuze: slachtoffer zijn of leven in VRIJHEID.

Geen idee had ik toen…. dat ik nu, een dikke 13 jaar later, mij nog steeds zo verbonden zou voelen.
Ik heb het over wij, wij van de Journey. Een heerlijk gevoel.

Ik nodig je uit naar mijn website te gaan: www.margotdehoest.nl.  Daar vind je informatie over mijn werkwijze.
Ook kun je je daar aanmelden voor mijn Nieuwsbrief.

Ik heb een boekje geschreven: “Geluk op je pad… “ Daarin kun je lezen dat vaak schijnbaar onbelangrijke zaken jouw levensgeluk in de weg staan. Dat boekje is via mijn site te verkrijgen.