En toen overleed de jongste broer van mijn ex-man….
Ik was daar zo verdrietig over. Hoe kon dat? Ik ben al jaren gescheiden. En ook het contact met mijn jongste zwager was allang voorbij. Hij had mij rond de scheiding gesteund en nog een aantal jaren erna belden we elkaar en zagen we elkaar zo nu en dan. Maar dat is alweer zo”n dikke 15 jaar geleden.
Door mijn beide zoons werd ik op de hoogte gebracht over zijn ziekte, dat hij kanker had. Eerst leek er geen behandeling mogelijk, later heeft hij toch wel een chemo gehad. De vooruitzichten leken daarna positief. En nu was het ineens voorbij.
Verdriet
Wat betekende mijn verdriet? Ik realiseerde me dat ik eigenlijk nooit echt “afscheid” had genomen van mijn schoonfamilie. Natuurlijk, bij de scheiding kozen ze de kant tegen mij. Ik was daar boos en gekwetst door. Ik heb de familie nooit meer gezien. Ook mijn ex zag ik zelden. Inmiddels is er een kleinkind en de 2e is op komst. Dat betekent, dat we elkaar nu weer wat vaker zullen treffen bij onze zoons.
Dat is prima. Ook al merk ik dat we elkaar niet zo veel meer te zeggen hebben. Mijn boosheid en onmacht van toen naar hem, heb ik in een aantal Helende Reis-processen onder de loep genomen. En dankzij het Vergevingsproces, dat daar bij hoort, voelt alles gewoon rustig nu naar hem. Gek eigenlijk, toen mijn ex-schoonouders overleden, was er bij hun overlijden bij mij geen noemenswaard verdriet. Ik stond er even bij stil en dat was het.
Nu bij het overlijden van de jongste broer, kwam het verdriet wel in alle hevigheid opzetten.
Afscheid
Ik besef nu, hoe belangrijk het is echt op alle lagen afscheid te nemen. Kennelijk is de tijd daar nu rijp voor.
Ook voor mijn zoons, vind ik dat belangrijk. Lang heb ik me schuldig gevoeld, dat ik hen zoveel verdriet heb aangedaan door te scheiden. Zij hadden daar niet om gevraagd. Hun leventje werd totaal overhoop gehaald. Een boze moeder, dan weer verdrietig, en vader idem dito. En dan alle onzekerheid. Nu begrijp ik steeds beter, waarom ons huwelijk niet voor niets ten einde is gekomen. Ik maakte mijn eigen ontwikkeling door. Eigenlijk, dankzij de geboorte van mijn beide zoons. Niet alleen dat ik sterker ben geworden door de zorg en verantwoordelijkheid voor hen, maar ook heb ik ervaren hoe mijn emotionele leven tot ontwikkeling kwam, van liefde en kwetsbaarheid. Alsof ik dat daarvoor niet kende..
Schoonfamilie
Weer terug naar het afscheid nemen. Mijn zoons horen bij mij én bij de schoonfamilie. Zij dragen de genen van beide kanten. Die schoonfamilie zit ook nog voor een deel in mij, na een relatie van ongeveer 20 jaar, waarvan 16 jaar huwelijk. Daar heb ik toen ook mooie en plezierige dingen mee gemaakt.
Eerst rouwen en dan afscheid nemen
Het is belangrijk daar om te rouwen en er dan afscheid van te nemen. Het is goed de “verbindingskoorden” te verbreken, en dan bedoel ik de negatieve koorden. Ik doe dat, zodat ik mijn verantwoordelijkheid kan voor mijn aandeel nemen, en zij (de hele schoonfamilie) hun aandeel terug krijgen en daar hun verantwoordelijkheid voor kunnen nemen. Ik ben er voor gaan zitten en heb hen gevraagd, in gedachten, om mij te vergeven. Ook ben ik diep gaan voelen, dat ik hen vergeef. Dat werkt altijd twee kanten op, ik vergeef hen, zij vergeven mij. Iedereen loopt zijn eigen pad, zij en ik. Vergeven is een vorm van afscheid nemen.
Mocht jij geraakt worden door dit verhaal, en voel je dat jij nog met van alles zit, schroom dan niet contact op te nemen. Soms is een gesprek voldoende, soms een Journey proces, soms een aantal processen, omdat er meer (weggestopt) zit dan je in eerste instantie verwachtte. Jij zult daardoor beter in je vel zitten, en dat werkt dan weer door in je hele omgeving, en speciaal bij je kinderen.
Zolang jij met een lading naar de ex-schoonfamilie blijft zitten, voelen jouw kinderen dat. En dat staat voor hen een goede relatie met hun vader of moeder in de weg. Als jij dat opruimt, is dat voor alle partijen het beste. Je kunt zelfs zeggen dat je daartoe verplicht bent naar je kinderen.
Nadat je afscheid hebt kunnen nemen, worden de mooie herinneringen niet meer overschaduwd.
Zo kunnen alle mooie herinneringen blijven voor altijd! Dat maakt jou een completer mens.